Brommers Kieken ?

Mirthe Berentsen (19) ging voor één keer naar Dieka, een uitgaansfabriek in Twente, en kreeg een natte panty

Terwijl ik geboren en getogen ben in de Achterhoek heb ik mij nooit willen vereenzelvigen met het gepeupel en gefeest der oostelijke medebewoners. Me verheven voelend boven boerendisco's en `brommers kieken' heb ik nog nooit een echt boerenfeest bezocht. Mijn vrienden gingen niet, dus ik ook niet. Afgelopen weekend was ik in de Achterhoek, bij mijn ouders. En toen gebeurde het. Mijn zusje ging met een paar vriendinnen een keer naar Dieka, met de vraag of ik gezellig meeging.

Nu heb ik dat woord al jarenlang gehoord, Dieka. Officieel uitgaanscentrum Dieka van de Kruusweg, in Markelo. In mijn hoofd kwam plotseling een spookbeeld omhoog borrelen. Van hossende, dronken boeren die in je tieten knijpen en daarna naar buiten willen om `brommers te kieken'. Ik zag mezelf al onvrijwillig, laveloos geneukt worden door Henk met de blauwe tractor. Boeren die doordeweeks op het land werken en in het weekend eens flink uit hun dak willen gaan. Lelijke, dikke boerinnen die alleen maar uitgaan om potentiële, huwbare boeren te ontmoeten. En die daarna flink genomen willen worden, het liefst op het nieuwste model tractor. Met te korte truitjes en blubberbuiken.

Voor ik het zelf in de gaten had heb ik het woord gezegd: ja. Ofwel: ja, leuk, ik ga mee naar de boeren.

En ik heb geluk: er is een schuimparty.

Ik houd mezelf voor dat dit puur professionele interesse is (Spunk! Spunk!), maar stiekem vind ik het wel leuk en spannend. Met nieuw verworven, randstedelijke arrogantie vertel ik trots aan iedereen die het horen wil, dat ik me ga verlagen en een boerendisco ga bezoeken. We gaan brommers kieken en breezersletjes becommentariëren. Zou het echt zo erg zijn?

We vertrekken met een bus naar Dieka. Om 21.15 komt er een grote touringcar het station oprijden. Mijn hart gaat sneller, er is geen weg meer terug. Ik check mijn spiegelbeeld nog even snel in de stationsramen en knik goedkeurend. Ik zie er ordinair uit, kort rokje en te grote oorbellen. Eenmaal in de bus zegt de chauffeur dat er te weinig mensen zijn en dat we nu het dubbele bedrag moeten betalen, anders zet hij ons er hier uit. Dit doet mij denken aan malafide buschauffeurs in Indonesië. Commotie alom. Na een uur vol onderhandelen met de stoerste jongens, geeft de buschauffeur zich over: hij haalt ons gewoon op om half drie en we hoeven niet extra te betalen. Er zwelt een luid, bemoedigend geroep op: buschauffeur bedankt, buschauffeur bedankt.

Onderweg stoppen we in allerlei kleine dorpjes waar mensen langs de straat staan om opgehaald te worden. Sommigen zonder jas (scheelt weer een garderobe-euro). Als er meisjes in de bus komen klinkt er goedkeurend gekreun. Het is bijna surrealistisch, er is niets anders te zien dan boerderijen en weilanden. Maar opeens schieten hoofdjes omhoog en gaan schoenen weer aan. We zijn er. Na anderhalf uur rijden. Daar is het, Dieka. Een enorm complex, vol neonverlichting. De uitgaansfabriek.

Vol goede bedoelingen loop ik de oprijlaan op en ga naar binnen. Er zijn veel zalen met verrassende namen als: de Koekoeksklok, de Feestzaal en het Dorpsplein. Er is plek voor duizenden mensen. Om goed in te stemming te kopen besluit ik een breezer te kopen. Maar er zijn op een wonderbaarlijke manier vanavond geen breezers. Dan maar bier.

Ik duik in het schuim om er heerlijk nat en met rode ogen weer uit te komen. In het schuim ontmoet ik de echte die-hard Dieka aanhangers. Zij komen hier elke week. Het is hier toch geweldig? De vrouwen zijn makkelijk en er is toch niets anders te beleven in de omgeving. De meeste vrouwelijke bezoekers hebben zo weinig mogelijk aangetrokken. Hoe later de avond hoe minder kleren er te zien zijn. Mensen lopen langs in bikini's, boxershorts en bh's.

Hoogtepunt van de avond is toch wel de plaatjesboer, alias meneer de diskjockey. Op het hoogtepunt schreeuwt hij het uit: ,,Wie heeft er een natte panty?'' Ik weet niet hoe dat hier werkt, maar sinds wanneer is een natte panty geil? Ik heb namelijk een natte panty en vind het allesbehalve geil. De diskjockey weet sowieso van geen ophouden. Hij wil constant aandacht en schreeuwt het uit: Wie is er geboren voor 1985? Wie wil er een vriendje voor een avond? Wie wordt er geil van het schuim? Wie is er gabber? Wie komt er uit Leerdam? Etc. Het publiek is uitzinnig.

Overal is schuim. In ogen, monden neuzen en alle andere mogelijke lichaamsopeningen. Overal zijn natte, zwetende lijven die stampen op de muziek. Ik zie verscheidene handen in broeken verdwijnen en ze daar heftige bewegingen maken. Tongen worden uitgewisseld alsof het marktdag is. Ik bedenk wat je zou horen als de muziek uit zou vallen. Ik hoor soppende lichamen, gerochel. De massa beweegt langzaam in een kreunende slowmotion. Langzaam wordt het stiller op de dansvloer en verdwijnen mensen naar buiten. Met een dikke knipoog zegt een jongen: ,,Brommers kieken''.

Zeiknat en steenkoud zit ik in de bus terug, omringd door stomdronken mensen. Ze hangen en kotsen uit de ramen. Telefoons worden weer aangedaan. ,,Hûh, er zit water in mijn beeldscherm.''

Het was een erg leuke avond maar ik ben blij dat het eenmalig was.

Gepubliceerd in NRC Handelsblad op 09.04.2005 & Spunk