Curry bashing
MUMBAI – ‘Don’t come to this country. I was lucky to have escaped’ kopte The Times of India afgelopen dinsdag. Pakistan, Somalië, Myanmar? Nee: Australië is ditmaal de bron van het kwaad. Australië is een populaire studiebestemming voor veel jonge Indiërs, maar na een reeks incidenten waarbij Indiase studenten slachtoffer werden van raciaal geweld, is het tij drastisch gekeerd. Wie de Indiase media volgt, kan zich bijna niet aan de indruk onttrekken dat er een racistische terreur tegen Indiërs plaatsvindt (ondertussen beter bekend onder de term ‘curry bashing’). Er verschijnen dagelijks opiniepeilingen in kranten waarin mensen kunnen stemmen over stellingen als: moeten onze studenten uit het buitenland terugkeren? De peilingen worden vergezeld door bloederige ervaringen van getuigen en verhalen van bezorgde ouders die hun kinderen onmiddellijk naar huis hebben gehaald.
De Australische premier Kevin Rudd heeft in een officiële verklaring laten weten dat Australië een van ’s werelds veiligste landen is voor studenten en dat zijn land er alles aan doet om deze incidenten in de toekomst te voorkomen. ‘Yeah right!’ kopte de Mumbai Mirror in reactie op zijn toespraak. Gevolgd door een uitgebreid artikel over de racismegolf die nu ook Canada heeft bereikt. In India volgden felle demonstraties en het dreigement van een boycot.
Toch lijkt het nieuws vaak op z’n minst onvolledig. Er komen steeds meer geluiden van lezers die schrijven dat de media moeten stoppen met het zoeken naar sensatieverhalen en ook de andere kant moeten laten zien. Op het internet worden felle discussies gevoerd. Zo schrijft een zekere Prasad uit Melbourne: ‘De fouten liggen niet alleen in Australië, veel Indiërs hier gedragen zich alsof ze nog steeds in India zijn en praten alleen in het Hindi en intimideren de vrouwen. Wij zijn hier gekomen om te studeren en daar moeten we ons op concentreren.’ Rakesh meent, vanuit Londen, dat ‘de overheid eerst een interculturele training moet aanbieden voordat ze studenten naar het buitenland laat gaan. Nu zijn de verschillen te groot en studenten kunnen zich niet aanpassen.’ Geetica uit Delhi vindt dat ‘de media een issue maken van deze incidenten omdat het commercieel interessant is voor hen. Waarom rapporteren ze niet over de raciale misstanden in ons eigen land?’
Want curieus is het wel, deze raciale mediahype. In het land dat draaiende wordt gehouden door een eeuwenoud kastensysteem, waar een ‘kastenbewijs’ even gewoon is als een bewijs van inschrijving, waar commercials voor ‘whitening creams’ de sterblokken domineren en de weg verlichten naar een goed leven en huwelijk, waar mensen met het etiket SC (‘schaduwkaste’) geen toegang tot hoger onderwijs of een goede baan hebben. Dat juist in deze status-quo de gemoederen zo hoog oplopen over het buitenland lijkt vooral een vlucht voor een blik in de spiegel.

Gepubliceerd in De Groene Amsterdammer op 17-06-2009